PERSONAL | What I've Been Up To Date Gone Bad

Afgelopen zaterdag had ik dan mijn date met G. die ik op mijn HOMAG cursus heb leren kennen.
De hele week ben ik best nerveus geweest. Ik heb namelijk nog nooit een date gehad! En naarmate de week vorderde, hoe minder zin ik eigenlijk in de date had... Maar ik kon het niet over mij hart verkrijgen om de date af te zeggen.
We hadden om 8 uur op Rotterdam centraal afgesproken. Toen ik hem zag kreeg ik toch een ander gevoel bij hem dan dat ik de week ervoor kreeg... We zijn samen naar een café gelopen. Hij zag er al erg tegenop om een heel stuk te lopen (10/15 minuten lopen valt mee toch?!). Tijdens het lopen hebben we gepraat over onze hobby's.

Eenmaal aangekomen in het café ben ik direct aan de zoete witte wijn gegaan om mijn nervositeit weg te drinken. We hebben ongeveer een uur over van alles en nog wat zitten praten. Natuurlijk kwam ons werk ook ter spraken. En toen bedacht ik mij opeens, SHIT! Ik had geen sleutels om de volgende ochtend de winkel te openen! In paniek probeerde ik collega's en mijn winkelmanager te bereiken maar het lukte maar niet...
De hele tijd ben ik bezig geweest en heb ik zetten stressen om die sleutels. Ik kreeg eigenlijk wel medelijden met de arme jongen die met mij zat opgescheept. (Edit: tijdens mijn gestress zei hij telkens dat hij mij zo schattig en lief vond en zat aan mijn haar...) We hebben nog wel wat zitten praten, maar veel kreeg hij er niet uit. Eigenlijk was ik ook niet meer geinteresseerd in zijn aanwezigheid.

Om wat te doen heeft hij zelfs nacho's besteld. Van de lucht werd ik helaas ongelofelijk misselijk. Nog een reden voor mij om zo snel mogelijk naar huis te gaan!
Rond kwart over 10/ half 11 heeft hij afgerekend (ja ja hij heeft mijn drankjes betaald) en ben ik met hem mee naar Centraal gelopen, aangezien hij de weg niet kent in Rotterdam. De sfeer werd er niet beter op en ik was blij dat ik naar de metro kon.

Hij vroeg of ik op hyves zat en ik zei ja, terwijl ik tegelijk dacht NEE! Het leek er even op of hij mij wilde zoenen, maar toen heb ik snel ingecheckt en ben naar de metro gelopen.
Achteraf vond ik het allemaal ontzettend sneu voor hem, maar ik had er totaal geen goed gevoel bij. Hij wilde graag nog een keer afspreken, maar heb hem zo subtiel mogelijk verteld dat ik het heel erg druk heb en waarschijnlijk geen tijd heb daarvoor.

Ik voelde die klik, die vonk gewoon niet bij hem. Eigenlijk voelde ik me totaal ongemakkelijk. Als ik hem ook maar enigszins leuk had gevonden hadden die sleutels mij waarschijnlijk gestolen kunnen worden.

Inmiddels heeft hij mij een uitnodiging voor hyves gestuurd, maar ik wil hem niet toevoegen. Op de een of andere manier durf ik het niet. En ik wil hem ook gewoon niet misleiden...
Misschien ben ik een ongelofelijk kutwijf, maar als dit voor mij niet goed voelt, dan moet ik het ook vooral niet doen...

Liefs,
Deborah

P.s. Met die sleutels is het overigens goed gekomen. Via een hele hele hele lieve ex-collega (echt een schat van een vent), die al 6 maanden bij ons weg is, ben ik aan het huisnummer van mijn winkelmanager gekomen en kwam hij de volgende ochtend voor mij de winkel openen!