Vorige week maandag was bijzonder voor mij. Eindelijk was daar de hereniging met mijn neef!
Door een familieruzie heb ik hem bijna 6 jaar niet gezien. Ik miste hem al heel erg lang, maar omdat ik geen gezeur met mijn ouders wilde heb ik er niks mee gedaan. In augustus 2010 op zijn verjaardag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem opgebeld. Zenuwachtig zat ik thuis bij mijn vriendin (thuis durfde ik niet te bellen..). Toen hij de telefoon opnam maakte mijn hart een klein sprongetje. Ik feliciteerde hem met zijn verjaardag en vroeg hem hoe het ging. We hebben volgens mij een uur aan de telefoon zitten praten. Hij was blij om mij eindelijk eens te horen en we zouden zeker contact houden.
De afgelopen maanden hadden we ook zeker contact. Hij luisterde naar mijn radioprogramma's en we sms'ten zo nu en dan. Ik zou een keertje langskomen, maar wegens gezondheidsproblemen van hem en zijn vriend kwam het er niet van. Vorige week maandag was het wel eindelijk zover. Ik moest voor een vak een interview houden met iemand die minstens 10 jaar in Nederland woont en een professionele carriere heeft. Toevallig past mijn neef zijn vriend in dat plaatje.
Om 12 uur stond ik samen met een klasgenootje in Den Haag voor zijn huis. Met de zenuwen in mijn lijf liep ik de trap op en belde ik aan. "Jeetje wat ben je groot geworden!". Dat was de eerste reactie die ik kreeg. Tja ik was net 16 toen ze mij voor het laatst zagen.
We gingen in de eetkamer zitten en hebben zeker een uur zitten praten! Alsof het net een maand geleden was dat ik ze had gezien. Erg fijn en erg vertrouwd. Toen moesten we toch maar even het interview afleggen aangezien mijn klasgenootje er ook bij was en niet te lang kon blijven. Na het inteview hebben we nog zeker een uur zitten praten, maar toen moest mijn klasgenootje weg. Snel heb ik haar naar de tram gebracht en ging ik weer terug naar mijn neef.
Ik ben nog tot een uur of 5 bij hun gebleven. Ze hebben mij een tour door het huis gegeven en hebben nog meer zitten kletsen. Dat is nou eenmaal iets waar mijn familie heel erg goed in is! Van de tandarts en mijn studie tot de familie en vakantie, we hebben het overal over gehad.
Ik ben zo blij dat ik ze eindelijk weer heb gezien en binnenkort ga ik weer langs en dan gaan ze voor mij koken. Het klinkt misschien een beetje gek, maar voor mijn gevoel is mijn leven weer wat completer! :D
wat bijzonder zeg. lijkt me heel gek om iemand zo lang niet te zien. snap wel dat dat rot is, ik ben ook echt heel erg een familie mens!
BeantwoordenVerwijderenFijn zeg dat het na zo'n tijd nog steeds klikt!
BeantwoordenVerwijderenWat leuk voor je meid! Niets is zo fijn als een goede band met je familie!
BeantwoordenVerwijderenBedankt meiden :D
BeantwoordenVerwijderen